Jemaat-jemaat Allah Al Masehi

[153z]

Ringkasan:

Perintah Pertama: Dosa Iblis

(Edisi 2.0 19960227-19991020)

Watak utama dalam penderhakaan angkatan syurgawi merupakan salah seorang anak Tuhan yang Alkitab sebutkan dengan berbagai nama – yang paling biasa ialah Iblis. Iblis dikenali dengan nama-nama lain, yang memperlihatkan sifatnya dan menunjukkan dosanya.

Christian Churches of God

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA

E-mail: secretary@ccg.org

(Hakcipta ã 2003 Wade Cox)

(Ringkasan oleh Tom Hoffahrt, ed. Wade Cox)

Karya tulis ini boleh disalin semula dan didistribusikan secara bebas dengan syarat ia disalin semuanya tanpa apa-apa perubahan atau penghapusan kata. Nama dan alamat penerbit serta notis hakcipta harus disertakan. Sebarang bayaran tidak boleh dikenakan ke atas penerima-penerima salinan yang didistribusikan. Petikan-petikan ringkas daripadanya boleh dimasukkan ke dalam artikel-artikel kritis dan karya ulasan tanpa melanggar undang-undang hakcipta.

Karya ini boleh didapati daripada Internet di:
http://www.logon.org dan http://www.ccg.org

Ringkasan: Perintah Pertama: Dosa Iblis [153z]

Nama dan gelaran Iblis

Nama Iblis ialah perkataan Ibrani (SHD 7854 sawtawn) yang bererti menyerang, justeru menuduh. Perkataan ini mempunyai eri seteru atau menahan. Justeru konotasinya ialah penderhakaan. Iblis dikenali dengan nama-nama lain, yang menampakkan sifatnya dan menunjukkan dosanya. Dia disebutkan sebagai Azazel dalam tulisan-tulisan Ibrani. Perkataan ini pula diperolehi daripada SHD 5810 ‘azaz yang bererti menjadi kuat. Alkitab mengenal pasti Iblis sebagai makhluk ini.

Nama Abaddon dalam Wahyu 9:11 ialah perkataan Ibrani dan merujuk kepada malaikat pembinasa. Apollyon bererti pembinasa (SGD 623) dan justeru Iblis (Wahyu 9:11). Katelogos daripada kata sebagai bawah atau menentang, distribusi atau intensiti dan logos sabda, justeru penuduh (saudara) (Wahyu 12:10); juga musuh (1 Petrus 5:8). Konotasi di sini adalah Iblis menuduh Tuhan membuat kesilapan dalam mencipta manusia. Nama-nama lain ialah Beelzebub (Lukas 11:15). Satu lagi istilah ialah musuh (Matius 13:39) (SGD 2190 echthros). Iblis juga disebutkan sebagai roh jahat (1 Samuel 16:14) dan roh pendusta (1 Raja-raja 22:22). Dia ialah Bapa Segala Dusta (Yohanes 8:44).

Wahyu merujuk kepadanya sebagai Naga Merah Padam Besar (Wahyu 12:3) dan Ular Tua (Wahyu 12:9; 20:2). Yohanes 8:44 mengkelaskannya sebagai seorang pembunuh kerana, melalui ajaran palsu dan dusta, manusia terbunuh melalui dosa. Dia juga penguasa kerajaan angkasa (Efesus 2:2); penghulu dunia yang gelap (Efesus 6:12) dan pencoba (Matius 4:3; 1 Tesalonika 3:5) melalui kuasa-kuasa ini. Justeru dia ialah ilah zaman ini (2 Korintus 4:4) dan roh jahat (Matius 12:43) dan si jahat (Matius 13:19, 38).

Dosa Iblis

Dosa Iblis pertama sekali, ialah pelanggaran perintah pertama (Keluaran 20:1-3). Dia cuba meninggikan dirinya dan, melalui dia, anak-anak Tuhan yang lain kepada tahap kesetaraan kehendak dan kedudukan dengan Eloah iaitu Allah Bapa. Aktiviti-aktivitinya bertentangan dengan kodrat Tuhan, yang tersedia bagi anak-anak Tuhan melalui Roh Kudus (lihat karya-karya Roh Kudus (No. 117) dan Satu Bersama dengan Bapa (No. 81).

Kristus dan Angkatan setia tidak membuat kesilapan ini. Shema menangani kedudukan asas ini.

Ulangan 6:4 Dengarlah, hai orang Israel: TUHAN itu Allah kita, TUHAN itu esa! (KJV)

Teks ini telah digunakan oleh orang Trinitarian dan Binitarian, untuk cuba menegaskan kesatuan kepada elohim, hingga Tuhan dan Kristus adalah satu elohim. Bagaimanapun, ini palsu. Ketunggalan Eloah adalah mutlak dan tidak termasuk anak yang dipilih sebagai Mesias seperti yang ditunjukkan Amsal 30:4-5.

Elohim merupakan satu kemajmukan, difahami sebagai Sidang Tua-tua (Wahyu 4:1 hingga 5:14), atau Tuhan-tuhan Keadilan, dan termasuk Iblis serta angkatan derhaka. Tahu bahawa kita menyembah Eloah dan bukan sesiapa daripada elohim itu adalah pusat kepada iman. Iblis melanggar hubungan ini pada tahap rohaniah dan jasmaniah.

Kristus sendiri menyebutkan Ulangan 6:5 sebagai perintah pertama dan utama (Matius 22:37) dan prinsip dasar dan asas hukum. Justeru Iblis melanggar perintah ini dan Krisus tidak. Ini ialah perbezaan dasar antara mereka.

Ada Allah Maha Esa

Israel tidak boleh menerima tuhan lain atau tatatertib hukum lain. Tuhan adalah esa dan kebenaran adalah esa. Kebenaran adalah esa kerana, seperti asal usul kebaikan, ia terbit daripada kemahakuasaan dan kemahatahuan Tuhan. Kebenaran ialah suatu kepusatan kuasa Tuhan. Justeru, kebenaran hanya satu (esa).

Berkata bahawa seorang Tuhan esa yang lain wujud abadi sebelum mulanya penciptaan Tuhan mewujudkan elohim lain sebagai tumpuan ibadah selain Eloah. Ini jelas dilarang. Ajaran sebegitu menghasilkan satu lagi Tuhan dan merupakan keberhalaan.

Kodrat Tuhan yang Tidak Berubah dan Hukum

Kodrat Tuhan yang tidak berubah bererti bahawa hukum tidak berubah. Ini adalah perlu, sebab hukum harus mula daripada satu premis. Satu-satunya dasar untuk pengeluaran hukum adalah ia bermula daripada kodrat Tuhan dan Dia tidak mungkin mengeluarkan sistem lain.

Justeru rahmat tidak mungkin satu alternatif kepada hukum. Ia haruslah satu tambahan kepada sistem itu dan suatu cara penyempurnaan di dalam sistem ini. Alternatif kepada hukum ialah kekacauan (tiada hukum). Ini dipanggil antinomianisme, daripada nomos atau hukum. Ini secara dasarnya ialah doktrin Gnostik, dan mengizinkan pengagungan Kristus yang mencapai dua tujuan: Ia mengeluarkan Mesias secara ontologi daripada umat pilihan dan, dengan itu, meniadakan warisan umat pilihan sebagai waris bersama. Kedua, dengan meninggikan Kristus kepada kesetaraan dan keabadian sama dengan Tuhan tuntutan boleh dibuat bahawa Kristus telah menghapuskan hukum Tuhan. Seluruh hujah hukum/rahmat Kekristianan moden merupakan pandangan Gnostik yang diilhami iblis (lihat juga karya-karya Hubungan Antara Keselamatan melalui Rahmat dan Hukum (No. 82), Teks Pekerjaan Hukum - atau MMT (No. 104) dan Bidaah dalam Jemaat Kerasulan (No. 89)).

Ketaatan kepada Tuhan

Ini mungkin yang paling sukar tetapi paling utama kepada aktiviti-aktiviti Kristus. Kristus mempelajari penurutan daripada segala yang dideritainya (Ibrani 5:8). Manusia harus mentaati Tuhan sepenuhnya.

Monoteisme berdasar sepenuhnya pada ketaatan kepada kehendak Tuhan, yang, sebagai hukum, berasal daripada kodratNya. Semua makhluk berada di bawah kehendak ilahi, seperti yang dinyatakan oleh hukum, atau mereka politeis, dengan kehendak mereka di luar daripada kehendak Tuhan. Dari segi ini Binitarianisme adalah politeis, sebab ia cuba mengadakan dua kehendak abadi.

Menderhaka terhadap kehendak Tuhan, dan kehendakNya sebagai hukum, bererti menuntut kebebasan daripada Tuhan dan mempersoalkan keperluan logik monoteisme.

Pendidikan dalam Hukum

Pendidikan dalam hukum tidak boleh diasingkan daripada ketaatan kepada hukum dan daripada ibadah. Ibadah berpusat sepenuhnya pada Eloah yang merupakan tumpuan ibadah dan pusat Bait (Ezra 4:24; 5:1-2,8,12-17; 6:3-12). Justeru: Tiada Tuhan melainkan Eloah.

Berbahasa roh sama ada bahasa manusia atau iblis setan, asing dan nyata, atau berputar belit dan tidak jelas, atau khayalan, juga ialah pelanggaran prinsip-prinsip di dalam perintah pertama.

Rahmat dalam Hukum

Ini mungkin konsep yang paling disalah erti atau sengaja disalah tafsir. Seluruh hujah Rahmat/Hukum berpunca daripada salah guna ayat-ayat alkitabiah. Kesilapan-kesilapan ini cukup dikutuk oleh seluruh struktur sistem Reformasi (lihat karya Perbezaan dalam Hukum (No. 96)).

Justeru hukum tetap utuh dan dipelihara oleh umat Kristian. Ia dipertahankan oleh para nabi dan rasul. Sekiranya orang yang mengaku Kristian tidak berbicara menurut Hukum dan Kesaksian, maka tiada terang dalam mereka (Yesaya 8:20).

Takut akan Tuhan dan CemburuNya

Takut akan Tuhan atau cemburu Tuhan bergantung pada sudut pandangan dari mana aktiviti itu dilihat. Perkara utama adalah tiada lagi tatatertib hukum selain apa yang diadakan oleh Tuhan. Justeru Kristus tidak boleh meniadakan hukum, sebab dia gambaran Tuhan yang tidak kelihatan. Justeru, dengan Roh Kudus yang dimiliki dia mengambil bahagian kodrat ilahi dan tidak boleh mengeluarkan apa-apa pengajaran selain apa yang disampaikan kepadanya daripada kodrat Tuhan melalui Roh Kudus.

Tanggapannya adalah kekuatan dan bilangan merupakan Jemaat Tuhan. Tanggapan ini tidak betul. Kemenangan Jemaat Tuhan adalah pada kebangkitan pada kedatangan Mesias untuk pemerintahan milenium.

Jangan Mencoba Tuhan

Ini berasal daripada Shema sebagai tidak mencoba Tuhan. Ini berbeza daripada konsep menguji Tuhan, yang dikatakanNya secara khusus untuk dilakukan berhubung persepuluhan (Maleakhi 3:10). Memberi persepuluhan kepada sebuah sistem murtad bermakna menyembah tuhan palsu dan melanggar perintah pertama (lihat karya Persembahan Persepuluhan (No. 161)).

Justeru perintah pertama adalah pusat kepada iman dan pada perintah inilah tergantung perintah lain dan ketetapan. Memandang muka ialah dosa dan satu pelanggaran hukum dan kehendak Tuhan (Yakobus 2:9) sama seperti keberhalaan dan ilmu sihir (lihat karya Perintah Terutama Kedua (No. 257)).

Iblis telah melanggar perintah pertama dan cuba meredakan kedudukannya dengan menyesatkan pihak lain dan dengan itu membenarkan iblis setan dalam aktiviti mereka.

Sembahlah Tuhan dan kepada Dia sajalah berbakti (Matius 4:10).

q